Ontucht minderjarge; verdachte moet zelf onderzoek doen naar werkelijke leeftijd slachtoffer

De leeftijd van een minderjarige is bij ontucht geobjectiveerd. Dit betekent dat het niet uitmaakt of de verdachte eigenlijk dacht dat het slachtoffer ouder was dan 15 of niet. De officier hoeft dus niet te bewijzen dat de verdachte moet hebben geweten dat het slachtoffer jonger was dan 16. In de jurisprudentie komen we geregeld nog zaken tegen waarin de leeftijd ter discussie wordt gesteld. Nauwelijks hebben deze verweren kans van slagen.

Rechtbank Utrecht, 7 februari 2012, ECLI:NL:RBUTR:2012:BV5037
“Voor een veroordeling ter zake van artikel 245 of artikel 247 is niet vereist dat komt vast te staan dat het opzet van verdachte mede was gericht op de in de leeftijd van de minderjarige. De leeftijd van het slachtoffer, in de zin van artikelen 245 en 247 van het Wetboek van Strafrecht, is geobjectiveerd, zodat opzet of schuld daaromtrent niet vereist is. Volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad kan een beroep op dwaling omtrent de leeftijd slechts in uitzonderlijke gevallen worden gehonoreerd. In casu doet een dergelijk uitzonderlijk geval zich niet voor

Op grond van de wetsgeschiedenis strekken de artikelen 245 en 247 van het Wetboek van Strafrecht tot bescherming van de seksuele integriteit van personen die gelet op hun jeugdige leeftijd in het algemeen geacht moeten worden niet of in onvoldoende mate in staat te zijn zelf die integriteit te bewaken en de draagwijdte van hun gedrag in dit opzicht te overzien. De strafbepalingen zelf zien ook op de bescherming van jeugdige personen tegen verleiding die mede van henzelf kan uitgaan. Dit betekent dat verdachte niet enkel op de mededelingen van [slachtoffer] zelf had mogen afgaan.

Het gegeven dat [slachtoffer] doelbewust over zijn leeftijd heeft gelogen en “het fictieve leven van [slachtoffer] ” zoals het door de verdediging is omschreven, maken het voorgaande niet anders. Verdachte heeft nooit op wat voor andere manier dan ook onderzocht of [slachtoffer] wellicht te jong was. Als verklaring hiervoor heeft verdachte ter zitting gezegd dat hij [slachtoffer] vertrouwde en niet heeft doorgevraagd, omdat dat niet mocht van hem.
Het had echter op de weg van verdachte gelegen alert te zijn en onderzoek te doen naar de werkelijke leeftijd. Immers verdachte heeft ervoor gekozen seksuele handelingen te verrichten met een jongen met wie hij contact had gelegd via het internet, die hij niet goed kende en van wie hij in ieder geval wist dat hij aanzienlijk jonger was dan hijzelf. Dit geldt temeer nu hij zelf les gaf aan leerlingen van 12 tot 16 jaar oud en uit eigen ervaring weet dat hun leeftijd moeilijk te duiden kan zijn. Redelijkerwijs had van verdachte meer kunnen worden gevergd. De rechtbank verwerpt daarom het beroep op afwezigheid van alle schuld.”