Opeenstapeling van grove fouten door politie in zedenzaak

De advocaat heeft aangevoerd dat er sprake is van dermate grote schendingen in het vooronderzoek tegen verdachte dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk verklaard moet worden. De rechtbank gaat hierin niet helemaal mee, maar oordeelt wel deze fouten dienen te leiden tot bewijsuitsluiting, met een vrijspraak tot gevolg (Rb Breda, 2 maart 2009, ECLI:NL:RBBRE:2009:BH4358).

Schendingen politie en overige twijfelpunten

In de zaak kwamen de volgende schendingen van de politie en overige twijfelpunten naar voren:

• Er is sprake geweest van een gebrek aan professionaliteit en objectiviteit. Het is schandalig en schokkend hoe in deze zaak iedere neutraliteit aan de zijde van de opsporingsambtenaren uit het oog is verloren. De ontstaansgeschiedenis van de beschuldigingen zijn onvoldoende in kaart is gebracht.
• Er bestaan aanwijzingen dat pseudo-herinneringen aan het misbruik zijn ontwikkeld en dat mogelijk sprake is van een vorm van imagineren.
• Binnen het gezin waarin de kinderen opgroeien is veel gesproken over hetgeen zou zijn voorgevallen. Het lijkt erop dat hetgeen is verklaard door de kinderen het resultaat is van de gesprekken die thuis hebben plaatsgehad. Dit kan ook de oorzaak zijn van het feit dat de kinderen steeds meer en meer zijn gaan verklaren over hetgeen zou zijn gebeurd, waarbij wellicht de realiteit uit het oog verloren is
• De verdachte is in een te laat stadium op de hoogte is gesteld van de exacte verdenking jegens hem. De officier van justitie heeft aangegeven dat verdachte in ieder geval ten tijde van de inverzekeringstelling op de hoogte is geweest van de beschuldiging, echter uit de vóór en na de inverzekeringstelling afgelegde verklaringen volgt onmiskenbaar dat het verdachte niet duidelijk is geweest waarvan hij verdacht werd. Pas tijdens latere verhoren zijn de verhorende verbalisanten ingegaan op de aangiften van de kinderen van verdachte.
• De wijze waarop de politie het verhoor van verdachte heeft uitgevoerd, is niet juist geweest en dat daarbij is uitgegaan van onjuiste principes binnen de psychologie. Een en ander heeft er toe geleid dat de uiteindelijke verklaring van verdachte als buitengewoon onbetrouwbaar gekarakteriseerd moet worden.